Ընթերցում ենք «Աքասիաներու շուքին տակ», «Վայրկյան», «Սիրերգ», «Անանուն», «Երազի օրեր» բանաստեղծությունները։
Միսաք Մեծարենցի բանաստեղծությունները կարդալով՝ ես տեսա մի գիշերային պատկեր, որտեղ կային գունեղ ծաղիկներ, մութ և աստղազարդ երկինք, գեղեցիկ նորալուսին և կանաչ ծառերով պատված մի արահետ։ Բանաստեղծությունները շատ պատկերավոր և գույներով լի էին։ Նա կարծես այնպես է գրում, որ բոլոր բանաստեղծությունները կարելի է երգի վերածել։ Կարծում եմ նա իր բանաստեղծություններում նկարագրել է իր ծննդավայրը, որը գտնվում էր Եփրատ գետի ձախ ափին, պատված էր ժայռերով, կիրճերով, գետերով։ Կենսագրության մեջ ասվում է, որ նա շատ ամաչկոտ և լռակյաց էր։
No comments:
Post a Comment