Translate

Heroic Ulises on a journey of hope

Tourists go to Ecuador to go whale or bird watching, to visit the Amazon Rainforest, or to go to the Galapagos Islands, one of the world’s most famous nature paradises.

But not many tourists go to the village of Piquicho in the Chota Valley. It is near the Colombian border, about three hours drive north of the capital, Quito. Life for people in this village is hard, and many of them haven’t got houses, only simple huts. But there’s something very special about Piquiucho: half of the footballers who played for Ecuador in the World Cup in 2002 and 2006 came from this poor village.

Piquiucho was the starting point for one man’s journey of hope. Ulises de la Cruz started to play football barefoot as a child. His dream was to become a professional football player. And one day his dream came true. He played for his national team, and later in the English Premier League.

He earned a lot of money, but he didn’t spend his money on fast cars and big houses. When Ecuador reached the World Cup finals in 2002, Ulises used the money he earned to buy a fresh water supply for Piquiuchu. He used the money he made from playing for Ecuador in the 2006 World Cup to help the people of his village too, ‘The 2006 World Cup in Germany was fantastic because it meant I could give money for a new sports and community centre,’ he said.

He pays for breakfast and lunch for 100 school children every day. Since he started to play abroad, he has sent hundreds of thousands of pounds back to his village. He has set up a medical centre there, and he pays for a doctor, a dentist and a nurse. ‘I want to help the children of Piquiucho. I want to show them that they have a better future. I want to show them that by studying, they can help themselves to escape poverty. Football isn’t the only way out.’

Հերոսական Ուլիսը հույսի ճանապարհին է

Էկվադոր էին գնում զբոսաշրջիկները տեսնելու կետեր, թռչյուններ և այցելելու Գալակտագոս կղզիները, որոնք բնության հրաշքներից մեկն է: Բայց շատ զբոսաշրջիկներ գնում են Պիկիչո գյուղ, որը գտնվում է Շոտա հովտում: Կոլումբիայի սահմանին մոտ է, մոտ երեք ժամ է  մայրաքաղաքի հյուսիսից: Այս գյուղում ապրող մարդկանց կյանքը դժվար է, նրանք տներ չունեն միայն պարզ հովանոցներ: Սակայն Պիկվիուոյի մասին մի առանձնահատուկ բան կա. Այս գյուղից եկել են 2002 և 2006թթ: Պիկաչոն սկսեց իր առաջին կետը հույսի ճանապարհով: Uilses de la Cruz սկսեց խաղալ ֆուտբոլ ոտաբոբիկ, որպես երեխա: Նրա երազանքն էր պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ: Նրա երազանքը մի օր կատարվեց: Նա խաղում էր իր ազգային հավաքականում, իսկ ավելի ուշ արդեն՝ Անգլիայի Պրեմիեր լիգայում: Նա վաստակում է շատ գումար, սակայն նա չի ծախսում այդ գումարները մեքնաների և մեծ տների վրա: Երբ Էկվադորը համաշխարհային եզրափակչին հասավ  գավաթի, 2002 թ. Ուլիսեսը օգտագործում էր այն գումարը, որը վաստակել էր Պիկաչոյի համար քաղցրահամ ջուր մատակարարելու համար: Նա 2006 թ. Աշխարհի գավաթի խաղարկության ժամանակ Էկվադորի համար խաղում էր այն գումարը, որն օգնում էր իր գյուղի մարդկանց, «Գերմանիայում 2006 թ. Աշխարհի գավաթը ֆանտաստիկ էր, քանի որ դա նշանակում էր, որ կարող եմ գումար տալ նոր սպորտային և համայնքային կենտրոնի համար», – ասում է նա: Նա ամեն օր վճարում է նախաճաշի և ճաշի 100 դպրոցական երեխաների համար: Քանի որ նա սկսել է արտերկրում խաղալ, նա հարյուր հազարավոր ֆունտ է ուղարկել իր գյուղը: Նա այստեղ հիմնել է բժշկական կենտրոն և նա վճարում է բժշկի, ատամնաբույժի և բուժքույրի: «Ես ուզում եմ օգնել Պիկվիուոյի երեխաներին: Ցանկանում եմ ցույց տալ, որ նրանք ավելի լավ ապագա ունեն: Ցանկանում եմ ցույց տալ, որ ուսումնասիրելով, նրանք կարող են օգնել իրենց աղքատությունից փախչելու համար: Ֆուտբոլը միակ ելքը չէ: