«Հավերժական սեր» բալլադը հավերժ սիրո մասին է։ Կարծում եմ, երբ երկու անձ սիրում են միմյանց, մեկի կորուստը չի կարող վերջ դնել նրանց մեջ եղած սիրուն, որովհետև այն հավերժ կման նրանց սրտերում։
Պուրակները չորացել են, չքացել,
Եվ շիջել է լույս երազը սյուների.
Անապատը դեղին քղանցքն է փռել
Եվ ծածկել է ապարանքը Թադմորի...
Եվ ավազուտ շիրմի վրա մենավոր
Աշտարակն է մնում կանգուն ու վկա,
Որ իմանան վառ աստղերը հեռավոր
Էլ-Սամանի սերը հզո՛ր ու անմա՛հ:
Եվ շիջել է լույս երազը սյուների.
Անապատը դեղին քղանցքն է փռել
Եվ ծածկել է ապարանքը Թադմորի...
Եվ ավազուտ շիրմի վրա մենավոր
Աշտարակն է մնում կանգուն ու վկա,
Որ իմանան վառ աստղերը հեռավոր
Էլ-Սամանի սերը հզո՛ր ու անմա՛հ:
Էլ-Սամանի սերը հզոր էր և անմահ, այդ պատճառով էլ ոչինչ չի կարող նրան ստիպել, որ նա մոռանա իր սերը, եթե անգամ այդ սերը լինի միակողմանի։
No comments:
Post a Comment