13.
Երբ որ ես պըզտիկ էի, կանչեին ինձ ոսկի տըղայ.
Մեծցա, սիրու տէր եղայ, երեսիս գոյնըն կու գընայ.
- Մանկտի՜ք, ձեր արեւն ասեմ, որ սիրուն` քարըն չի դիմնայ.
Սիրուն` քար ւ’երկաթ պիտի, պողպատէ դըռնակն ի վերայ:
Երբ ես փոքր էի, ինձ ասում էին ոսկի տղա
Մեծացա, սիրո տեր եղա, երեսիս գույնը գնաց
Երեխաներ, ես ձեր արևն ասեմ, որ սիրուն քարը չի դիմանա
Սիրուն քար, երկաթ պիտի լինի, պողպատե դռնակն էլ վրան:
No comments:
Post a Comment