Պետրոս Դուրյան

Լճակ

Առաջադրանքներ.

• Բանաստեղծությունը փոխադրել արևելահայերեն:

Ինչո՞ւ ապշած ես, լճա՛կ,
Ու չեն թռվռում քո ալիքները,
Միթե քո հայլու մեջ նեղսրտած,
Գեղեցկուհի նայեց։

Եվ կամ միթե զմայլվում են,
Ալիքները քո երկնքի կապույտից,
Եվ այն ամպերը լուսափթիթ,
Որոնք նման են քո փրփուրին։

Մելամաղձոտ իմ լճակ,
Ուզում եմ քեզ հետ մտերիմ լինել,
Սիրել քեզ,
Գրավվել, լռել ու խորհել։

Որքան ունես դու ալիք
Ճակատս այնքան կնճիռ ունի,
Որքան ունես դու փրփուր՝
Սիրտս այնքան վերք ունի։

Այլ եթե գոգիդ թափի
Երկնքի աստղերի խումբ ,
Նման չես կարող լինել դու
Հոգուս՝ որը բոց է անհուն։

Քեզ հետ աստղերը չեն մեռնի,
Ծաղիկները չեն թոռոմի,
Ամպերը չեն թրջի,
Երբ խաղաղ լինեք դու և օդը,

Լճա՛կ, դու ես իմ թագուհին,
Ինձ դողդողացնելով,
Կրկին խորքդ խռով ես պահում,
Ինձ պահում ես դողդողալով։

Շատերը ինձ մերժեցին,
Ասացին քնար ունեմ,
Մեկը՝ գունատ է, գույն չունի,
Մյուսն էլ ասեց՝ մեռնում է։

Ոչ ոք չասաց – «Հե՜յ տղա,
Արդյոք ինչո՞ւ ես մարում,
Երբ դեռ այդքան երիտաասարդ ես,
Արի քեզ սիրեմ, որ չմեռնես»։

Ոչ ոք չասաց՝ «Այս տղայի
Պատռենք սիրտը տըրտմագին,
Նայենք ինչե՜ր գրված կան այնտեղ․․․»
– Այնտեղ հրդեհ կա, ոչ մատյան։

Այնտեղ կա մոխի՜ր․․․ հիշատա՜կ․․․
Աիքներդ թող հուզվեն, լճա՚կ,
Անցնեն քո խորքը,
Հուսահատ նայեն․․․

• Քնարական հերոսի կարծիքով ինչու՞ էր ապշած լճակը. է՞լ ինչը կարող է ապշեցնել լճակին:

Կար մի գեղեցկուհի, ով նայել էր հայելու մեջ։

• Ի՞նչ նմանություններ էր գտել քնարական հերոսը իր և լճակի միջև: Իսկ տարբերություննե՞ր:

Նմանեցնում էր հոգու վերքերը, կնճիռները, փրփուրները։ 

• Ի՞նչ տրամադրություն է տիրում բանաստեղծությունում: Ի՞նչ գույն կներկեիր այս բանաստեղծությունը:

Այստեղ տխուր և մռայլ տրամադրություն է և ես կներկեի մուգ գույներով։