Տերյանի հոդվածներն ու բանաստեղծությունները կարդալուց հետո, կարծիքս մի անգամից փովեց նրա մասին։ Բանաստեղծություններում տեսնում էինք ավելի մեղմ Տերյանի, իսկ հոդվածներում նա խոսում է կյանքի խնդիրների մասին և այդ ամենն անում է առանց վախենալու։ Հոդվածներում մենք տեսնում ենք Տերյանին, որպես քաղաքացի, ով մտածում է իր շրջապատի մասին։ Տերյանը «Հայ գրականության գալիք օրը» հոդվածում խոսում է այն կեղևի մասին, որի մեջ ապրում է հայ ազգը և չի էլ փորձում դուրս գալ այդ կեղևից։ Իսկ կեղևից դուրս եկողների հանդեպ վերաբերմունքը շատ հակասական է լինում։ Ժողովրդի հետամնաց լինելը նաև ազդում է այն մարդկանց վրա, ովքեր ուզում են ազատ ստեղծագործել, նկարել և այլն։ Հոդվածում խոսվում է նաև Այվազովսկու մասին, ով եթե ապրեր Հայաստանում նա չէր հասնի այդ ամենին։ Մենք սիրում ենք ասել, որ Այվազովսկին հայ է, բայց եթե նա այն ժամանակ ապրեր Հայաստանում, հնարավոր է, որ չկարողանար դուրս գալ այդ կեղևից և դառնար հանրահայտ նկարիչ։ Իսկ հայ գրականության գալիք օրը կախված է իրենց պես գրողներից, ովքեր չեն վախենում խոսել խնդիրների մասին և ուզում են սահմաններից դուրս ապրել և ստեղծագործել։
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
Այսօր գնացինք Ապարան՝ մի քանի նախագիծ իրականացնելու ։ Սկզբում գնացինք այն վայրը, որտեղ պետք է տեղի ունենար միջազգային փառատոնը։ ... -
Իմ կրթական հավակնությունները Նպատակը՝ ներկայացնել, թե ինչ կրթվելու հնարավորություններ է տալիս մեր երկիրը և մենք, որ տարբերակից ենք օգտվում Ժ...
-
Երգի հրապույրը (էջ 16) Բառային աշխատանք — հրապույր, բյուրազան, անգութ, անձավ, ծածուկ, հոգեվարք, թալիկ-թալիկ գալ, հոգեգրավ, հորդել, ցայտ...
No comments:
Post a Comment