Անձնական, ցուցական
Բուդդան ուներ մի սովորող,
որի անունը Դեվադատտա էր և որը միշտ ընդդիմանում էր իր(սեռական, երրորդ դեմք, եզակի) Ուսուցչին,
դրա համար էլ նրան(երրորդ դեմք, եզակի հայցական) գցեցին գեհենի կրակը:
Մի անգամ Բուդդան ուղարկեց իր(սեռական, երրորդ դեմք եզակի) սովորող Անանդուին նրա(սեռական, որրերդ դեմք, եզակի) մոտ մի հարցով.
-Դու(ուղղական երկրորդ դեմք եզակի) հանգի՞ստ ես ապրում գեհենի կրակում:
Դեվադատտան, որը այդ ժամանակ վառվում էր գեհենի կրակում, պատասխանեց.
-Թեև իմ(սեռական, եզակի, առաջին դեմք) մարմինը դժոխքում է,բայց զգում եմ ինձ(առաջին դեմք, եզակի, հայցական) այնպես, իբր գտնվում եմ Դհիանում — բարձրագույն դրախտում, իմ(սեռական, եզակի, առաջին դեմք) սիրտը երբեք այսքան հանգիստ չի եղել և ուրախ:
Այդ ժամանակ Բուդդան նորից Անանդուին ուղարկեց հարցով.
-Պատրաստվո՞ւմ ես այդ տեղից-գրվում է կպած ելնել:
-Ես(ուղղական եզակի առաջին դեմք) Գեհենից դուրս չեմ գա մինչև այն ժամանակ,մինչև էստեղ չի իջնի Բուդդան:
No comments:
Post a Comment