Ձնծաղիկը
Այսօր ես հավաքում եմ դեղին, նարնջագույն, կարմրավուն տերևները աշնանային անտառում: Հրաշք ոսկին իմ ձեռքերի մեջ է ու իմ շուրջը: Իսկ ես մտածում եմ այն մասին, որ շուտով երկար ու խստաշունչ ձմեռ է գալու: Եվ որքա՜ն ուժ ու հավատ է հարկավոր փոքրի՜կ ձնծաղկին, երբ նա լույս աշխարհ գա գարնանը՝ ամայի ու մերկացած անտառում: Որքա՜ն ուժ ու հավատ է պետք է որ լինի նրա փոքրիկ թերթիկների մեջ, որպեսզի դրանք չդողան և կարողանան ամեն ինչ սկսել նորից արդեն ո՜րերորդ անգամ: Բարեկամս, եղիր Ձնծաղիկի պես, ես գիտեմ, որ քեզ համար հիմա շատ դժվար է… Բարեկամս, եղիր Ձնծաղիկի պես, ես գիտեմ, դու հիմա բոլորովին միայնակ ես…Բարեկամս, ես հավատում եմ քեզ, ինչպես Ձնծաղիկին, քանի դեռ ողջ է քո մեջ թեկուզ և մի թերթիկ, թեկուզ մեկ թերթիկ, եղիր Ձնծաղիկի պես…
- Ձնծաղիկի պես ․․․ Արդեն որերորդ անգամ … (Ձնծաղիկի խոհերից) — ստեղծագործական աշխատանք։
Ես կուզեի լինել ձնծաղիկ, որովհետև նրա գալուն պես սկսում է իսկական գարունը։ Օդը թարմանում է, և բնությունը գեղեցկանում է։ Իմ կարծիքով ձնծաղիկը միակ ծաղիկն է, որ նրա գալուն պես ամեն ինչ թարմանում և գեղեցկանում է։ Երբ գալիս է ձնծաղիկը, և սկսում է իսկական գարունը, թռչունները սկսում են հետ վերադառնալ և գարունը վերածվում է մի հրաշալի աշխարհի, որ ուզում ես նայել ու նայել։ Ձնծաղիկն իմ գարնանային ամենասիրելի ծաղիկն է։ Պետք է լինել ձնծաղիկի պես։ Ունենալ կամքի ուժ։ Ձնծաղիկը տրորում են, բայց նա մյուս գարուն նորից գալիս է։ Պետք է լինել ձնծաղիկի պես գեղեցիկ, ուժեղ և ամենակարևորը ունենալ կամքի ուժ։
No comments:
Post a Comment