«Չարի վերջը»

Թումանյանին ես սիրում եմ, հենց նրա գրելաոճի համար։ Նա այնպես է գրում, որ կարդալը հաճելի է դառնում։ Ես չեմ սիրում, երբ պատմվածքի կամ ինչ-որ ուրիշ բանի մեջ լինում են շատ նկարագրություններ և բնութագրություններ։ Ես կարծում եմ, որ այն շատ է ծանրացնում ստեղծագործությունը։ Թումանյանը իր ստեղծագործություններում շատ չի օգտագործում բնութագրություններ և նկարագրություններ։ «Չարի վերջը» բալլադը նաև վերաբերում է շատ մարդկանց։ Առանձնացնենք աղվեսին, կկվին և ագռավին։ Կկուն նման էր այն մարդկանց, ովքեր հավատում են բոլորին, ազնիվ են և վստահում են մարդկանց։ Աղվեսն այն մարդկանցից էր, ովքեր ուրիշներին խաբելով հասնում են իրենց ուզածին։ Բայց աղվեսն այդ ամենի հետ մեկտեղ նաև շատ շուտ խաբվեց։ Դրա պատճառը նրա ագահությունն էր։ Ագռավը նման էր այն մարդկանց, ովքեր օգնում են մյուսներին և պայքարում են արդարության համար մինչև վերջ։ Պետք չէ լինել կկվի պես միամիտ և աղվեսի պես ագահ։