Վահան Տերյանի սիրային բանաստեղծություններից

Գարնան լուսե ամպի նման

Գարնան լուսե ամպի նման՝

Այս խավար կյանքում

Դու նետել ես մի թովչական

Ժպիտ իմ հոգուն։

Մոլոր սրտիս տառապանքի

Անլույս աշխարհում

Դու վառել ես մի այլ կյանքի

Արևոտ հեռուն։

Դրոշմել ես բոցե կնիք

Մեռած իմ հոգում.

Դո՛ւ իմ հավատ, իմ հայրենի՛ք,

Դո՛ւ իմ փրկություն…

* * *

Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր,

Գիշերի պես խորհրդավոր.

Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ,

Որպես թովիչ իրիկնամուտ։

Քո աչքերի անծայր ծովում մեղքն է դողում,

Որպես գարնան մթնշաղում։

Քո աչքերում կա մի քնքուշ բախտի վերհուշ,

Արբեցումի ոսկե մշուշ։

Մոլորվածին անխոս կանչող փարոսի շող,

Քո աչքերը հոգի տանջող։

Ես սիրում եմ գգվող-անգութ աչքերըդ մութ,

Որպես գարնան իրիկնամուտ։

 ***

Քո աչքերի դեմ իմ աչքերը՝ կույր,

Կա քո հոգու մեջ անթափանց մի մութ,

Քո մութ հայացքում կա մի քնքուշ սուտ՝

Քեզ միշտ թաքցնող մի նուրբ վարագույր...

* * *

Հեռու ես անհաս, իմ լուսե երազ,

Բայց քեզ է սիրտըս փայփայում թաքուն,

Փռված է լույսըդ շուրջըս և վրաս,

Անհուն աշխարհում և իմ հեզ հոգում։ 

Քո հեռու երկրի ուղին չըգիտեմ.—

Գուցե ես ինքըս ստեղծել եմ քեզ,

Աստվածացրել եմ, որ քեզ աղոթեմ,

Հըրամայել եմ, որ վրաս իշխես։ 

Եվ քաղցր է լինել քո կամքի գերին,

Քո չարությունը բարիք համարել —

Կրծքաբաց ելնել ընդդեմ քո սրին

Եվ այդ մահաբեր ձեռքը համբուրել...