Երբ Նասրեդինը տղա էր, նա երբեք չէր անում այն, ինչ իրեն ասում էին, նրա հայրը խնդրում էր անել այն բանի հակառակը, ինչը որ ուզում էր նա աներ:
Մի օր, երբ երկուսը իրենց ավանակներով տուն էին բերում ալյուրի պարկեր, պետք է անցնեին մի ծանծաղ գետի վրայով: Երբ նրանք մեջտեղում էին, Նասրեդինի ավանակի վրայից մի պարկը սահեց ու նրա հայրը ասսաց. «Այդ պարկը համարյա ջրի մեջ է: Ուժեղ սեղմիր այն: Իհարկե ալյուրն ընկավ:»
- Ի՞նչ արեցիր Նասրեդին,-բղավեց նրա հայրը:
-Լավ, հայրիկ,- ասաց Նասրեդինը,- այդ ժամանակ ես մտածում էի, թե ինչ ես դու ինձ ասում, ուզում էի ցույց տալ, թե դու միշտ ինչ հիմար հրամաններ ես տալիս ինձ:
Մի օր, երբ երկուսը իրենց ավանակներով տուն էին բերում ալյուրի պարկեր, պետք է անցնեին մի ծանծաղ գետի վրայով: Երբ նրանք մեջտեղում էին, Նասրեդինի ավանակի վրայից մի պարկը սահեց ու նրա հայրը ասսաց. «Այդ պարկը համարյա ջրի մեջ է: Ուժեղ սեղմիր այն: Իհարկե ալյուրն ընկավ:»
- Ի՞նչ արեցիր Նասրեդին,-բղավեց նրա հայրը:
-Լավ, հայրիկ,- ասաց Նասրեդինը,- այդ ժամանակ ես մտածում էի, թե ինչ ես դու ինձ ասում, ուզում էի ցույց տալ, թե դու միշտ ինչ հիմար հրամաններ ես տալիս ինձ:
No comments:
Post a Comment