Հանդիպում Վիգեն Ավետիսի հետ

1. Ասելիքը «Ժպիտը»  պատմվածքում։

Մարդիկ չէին գնահատում գեղեցիկը, սկսել էին չգնահատել և նկատել այն։ Դրանից բացի շատ վատ էին վերաբերվում նկարների հետ։ Բայց այդքան վատ բանի մեջ միշտ կա մեկը, ով ով այդ գեղեցիկը իրականում գնահատում է։ Միշտ պետք է ամեն ինչին մոտենալ հարգալից և ամեն ինչում լավը տեսնել և գնահատել։

1. Ասելիքը «Երկու արվեստագետ» պատմվածքում։

Իմաստն այն է, որ իսկական արվեստագետը պետք է չասի, որ նա ամբողջովին վերջացրել է իր աշխատանքը, որովհետև այդպես հնարավոր չէ։ Այս երկու արվեստագետներից մեկը չէր հավանում իր նկարը, բայց մյուսը համարում էր, որ ամբողջովին վերջացրել է։ Մարդկանց դուր եկավ երկրորդ արվեստագետի աշխատանքը։ Թեկուզ նա չէր հավանում իր աշատանքը, բայց նա ավելի հոգով էր աշխատել։

1. Հարցերի պատրաստում արվեստագետ, քանդակագործ Վիգեն Ավետիսին։

1․ Ինչո՞ւ մարդկանց չէին թողնում արտահայտել սեփական կարծիքը։

2․ Մի՞շտ եք ձեր քանդակները համարում լիովին ավարտած։

3․ Ինչ եք կարծում, քանդակագործը պետք է իր քանդակով  գոհացնի ինքն իրե՞ն, թե հանրությանը։

4․  Արվեստագետներից որի՞ տեսակետին եք համաձայն։

Աշխատանք Գոհար Արղությանի հետ։